Andras Petö (1893-1967)

• węgierski lekarz i pedagog,
• twórca Instytutu w Kolegium Pedagogiki Specjalnej w 1945, który był traktowany przez Ministerstwo Zdrowia jako Eksperymentalny Wydział Terapii Ruchowej,
• pracował na oddziałach neurologii, psychiatrii, ortopedii i chorób wewnętrznych,
• w 1988 r. powołane zostało międzynarodowe towarzystwo Pető.

Metoda Petö

• Jest to metoda opracowana dla dzieci z z.r.p.o oraz ze stwierdzonym m.p.d.
• Jest interdyscyplinarna- łączy z sobą postępowanie usprawniające, terapię logopedyczną, ergoterapię i pedagogikę specjalną.
• Bazuje na procesie kompensacji.
• Wykształciła nowy zawód - przewodnik / konduktor / dyrygent.
• Poprzez wykonywane przez dziecko zadania aktywizujące pracę kory mózgowej (stymulacja zewnętrzna) uaktywniane są dotąd nieaktywne obszary mózgu.
• Istotne w Nauczaniu Kierowanym jest usprawnianie ruchowe, chociaż nie jest jego głównym celem.
• Mózg jest stymulowany przede wszystkim przez aktywności odpowiadające czynnościom życia codziennego.

Głównym celem…

…wieloprofilowego postępowania jest osiągnięcie optymalnego dla danego dziecka poziomu umiejętności, uwzględniając przy tym jego indywidualne zaburzenia i możliwości.

Charakterystyka metody:

CECHY:

• Powszechność- jest zintegrowana z powszechnym systemem edukacji;
• Wczesne wdrożenie- terapią objęte są dzieci z diagnozą uszkodzenia mózgu w grupie „Matka z dzieckiem" od 1 roku życia;
• Kompleksowość- działania obejmują wszystkie obszary rozwoju dziecka i potrzeby rodziny;
• Ciągłość działań na poszczególnych etapach rozwoju dziecka, sprzężoną z ofertą edukacyjną.

System wieloprofilowego usprawniania w Nauczaniu Kierowanym

Konsekwentny, całościowy i uporządkowany ciąg zintegrowanych oddziaływań edukacyjno-rehabilitacyjnych.

Kwalifikowanie do terapii:

• Dzieci kwalifikowane do terapii muszą potrafić nawiązać kontakt z otoczeniem.
• Diagnoza obejmuje badania: neurologiczne, ortopedyczne, dermatologiczne, dentystyczne, audiologiczne, internistyczne.
• Testy możliwości samodzielnej pionizacji i lokomocji, czynności chwytnej, przyjmowania pokarmów oraz zachowań społecznych.
• Ocena rozwoju psychoruchowego w oparciu o podstawowy wzorzec postawy (kontrola ustawienia głowy, miednicy, tułowia).

Zasady terapii:

• Przy poważnych zaburzeniach rehabilitację przeprowadza się przed 3 rokiem życia, codziennie po 2 godz. W domu małego pacjenta.
• W lżejszych przypadkach terapię rozpoczyna się u dzieci w wieku 3-6 lat, w ośrodku, gdzie dzieci mogą przebywać w rodzicami. Średni czas pobytu dziecka w placówce to 2-3 lata.
• Dzieci dzielone są na grupy o podobnym stopniu ciężkości zaburzeń.
• Grupy liczą 12- 22 osoby, każdą grupą opiekuję się 5-6 osobowy personel.

Najważniejszym elementem terapii są zintegrowane oddziaływania edukacyjne - połączenie w całość wszystkich elementów procesu usprawniania (kinezyterapii, terapii zajęciowej, zajęć doskonalenia mowy, nauki szkolnej).

lek. med. Maria Król

Ściśle określony plan dnia

Jest to bardzo istotny element terapii, który nie dość, że wprowadza harmonię i uczy systematyczności to jeszcze zawiera w sobie czynności praktyczne:

• samodzielne jedzenie;
• ubieranie i rozbieranie;
• mycie się i sprzątanie;
• poruszanie się bez pomocy osób trzecich;
• zabawa i nauka szkolna.

W metodzie Petö ułatwienie terapii odbywa się poprzez:

• pracę przewodnika;
• współpracę dzieci w grupie;
• odpowiednio przygotowany program;
• wyposażenie Sali (meble Petö);
• stymulację słowną (rytmiczność poleceń).

W nauce poszczególnych czynności przydatne jest rytmiczne wyliczanie i powtarzanie

• Dzieci wykonując ćwiczenia jednocześnie głośno i rytmicznie opisują poszczególne fazy czy etapy zadania ruchowego.
• Rytm wypowiedzi zmienia poziom napięcia mięśniowego, ćwiczenie poprawia koordynację, a sam opis w 1 os. l. poj. uświadamia dziecku, ze to ono samodzielnie wykonuje dana czynność.
• Dodatkowo rytmiczne wyliczanie stymuluje rozwój mowy.

MEBLE PETÖ

składają się z drewnianych drążków, umożliwiających niepełnosprawnemu dziecku w każdej pozycji (leżenie, siedzenie, stanie i chodzenie) naukę chwytania, trzymania, puszczania/uwalniania z chwytu, fiksację, orientację w linii środkowej ciała oraz gwarantują mu bezpieczeństwo, prawidłową postawę i aktywną zmianę pozycji.

W czasie ćwiczeń wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt:

• Krzesła z podwyższonym oparciem w kształcie drabinki służące do pionizacji;
• Stoły o szczebelkowym blacie czyli drewniane prycze, które nie tylko do ćwiczeń ale i spania;
• Drążki terapeutyczne;
• Kółka gumowe;
• Podkładki pod stopy.

Każda grupa żyje razem w pomieszczeniu, które służy im jako sypialnia, pokój mieszkalny oraz sala do ćwiczeń, nauki i zabawy

Rodzaje ćwiczeń stosowanych w metodzie:

• ćwiczenia oddechowe;
• ćwiczenia utrzymywania coraz to wyższych pozycji uaktywnianie mięśni postruralnych;
• ćwiczenia stania i chodzenia;
• ćwiczenia motoryki małej;
• ćwiczenia mowy;
• ćwiczenia równoważne i obronne;
• ćwiczenia z zakresu samoobsługi!!!

Opis przypadku…

Published on 03-03-06 14:08 http://www.rehabilitacja.pl

Mam na imię Katarzyna. Mam 24 lata. Mieszkam w Warszawie. Od urodzenia jestem osobą niepełnosprawną z tytułu mózgowego porażenia dziecięcego pod postacią spastycznego niedowładu kończyn górnych i dolnych. Na krótkich dystansach poruszam się o kulach. W drugiej połowie lat 80 – tych byłam jedną z pierwszych osób w Polsce ćwiczących metodą Peto. (Dziś po latach już wiem, że jest to najskuteczniejsza metoda usuwania skutków mózgowego porażenia dziecięcego)Istota tej metody w wielkim skrócie polega na tym, że nie wykonuje się w niej biernych ćwiczeń mięśni, przez pół do jednej godziny dziennie, co zwykle proponuje się niepełnosprawnym lecz uczy się funkcji potrzebnych w codziennym życiu, uczy się ruchu, który można zastosować przy jedzeniu, ubieraniu się, pisaniu w praktycznym życiu. Metodą Peto byłam usprawniana do końca klasy 0.W szkole podstawowej oraz średniej byłam rehabilitowana różnymi metodami, jednak czas trwania nie przekraczał 45 minut 3 razy w tygodniu. Peto nie czyni cudów, ale stawia na możliwie największą samodzielność w życiu codziennym. W metodzie Petö najwięcej czasu przeznacza się na naukę samoobsługi. Dzieci uczą się samodzielnego jedzenia, ubierania, mycia. Dziecko usprawniane metodą Petö każdego dnia uczy się nowej czynności, a wcześniej opanowane umiejętności powtarza w ciągu kolejnych dni wykorzystując je w różnych sytuacjach. Intensywność powtórzeń ma doprowadzić do zautomatyzowania czynności, wyeliminowania nieprawidłowych wzorców ruchowych, niedopuszczenia do przykurczów mięśni i wtórnych deformacji w układzie kostno-stawowym. Swą sprawność podnosiłam również na wycieczkach szkolnych to tam się okazywało, że chcieć to móc…Zwiedziłam ciekawe zakątki Polski (Kraków, Jura Krakowsko - Częstochowska wspinałam się na skałkach, Zakopane, Bieszczady, Trójmiasto, Zamość i okolice, Ciechocinek) i nie tylko (Słowacja, Austria, Niemcy). O tym wszystkim powstała praca "Turystyka bez barier„ zajęłam drugie miejsce konkursie pod tym samym tytułem w kategorii region ogłoszonym przez dwumiesięcznik integracja w 2002 roku. Dziś jestem studentką II roku Wydziału Prawa Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa. Apel do rodziców i opiekunów dzieci niepełnosprawnych pozwólcie waszym pociechom na samodzielność w miarę możliwości i wieku, ponieważ Was kiedyś zabraknie i co wtedy? Odpowiedź na to pytanie pozostawiam Państwu.

Dzięki temu, że jestem osobą, która uparcie dąży do celu mimo dużej niesprawności ruchowej osiągnęłam możliwie dużą sprawność fizyczną. Moje zadanie to utrzymywać ją na dotychczasowym poziomie, w czym również obecnie pomaga mi system kierowanego nauczania.

Bibliografia:

• Król M.: Podstawy Nauczania Kierowanego (metoda usprawniania dzieci z uszkodzeniem mózgu) -poradnik dla rodziców. Zamość, 2001.
• Król M.: Nauczanie kierowane jako system zintegrowanych działań rehabilitacyjno - edukacyjno – opiekuńczych wobec dzieci z wczesnym uszkodzeniem mózgu i ich rodzin. Zamość, 2002.
• Wnuk A, Król M, Pilch A, Jagoda M, Paul P.: Biuletyn organizacji działających na rzecz osób z mózgowym porażeniem dziecięcym. Zamość 2009.
• Nowotny J.: Podstawy Fizjoterapii. Wybrane metody fizjoterapii (cz. III), Wyd. KASPER, Kraków 2004.